Do najważniejszych różnic druku cyfrowego i offsetowego możemy zaliczyć fakt, że druk offsetowy stosuje się przeważnie realizując wydruk w dużych nakładach. Natomiast druk cyfrowy jest najlepszą opcją w przypadku niskich nakładów. Małe nakłady drukowane w technice druku offsetowego są kosztowne, dlatego że proces przygotowania do druku jest znacznie dłuższy. W związku z tym przy niskich nakładach taniej jest skorzystać z opcji cyfrowej. Z kolei przy większych projektach druk offsetowy jest korzystniejszą cenowo opcją.

Dodatkową zaletą druku cyfrowego jest możliwość spersonalizowania poszczególnych egzemplarzy wydruku np. na wizytówkach, zaproszeniach itp. Oznacza to, że na każdym osobnym wydruku można umieścić odmienne dane. W technice druku offsetowego niestety nie ma możliwości personalizacji osobnego wydruku. Aktualnie jeszcze offset zapewnia lepszą jakość wydruku niż w przypadku druku cyfrowego, jednak druk cyforwy stale się rozwija. Toteż coraz trudniej znaleźć różnice w realizacji. Realizacje są coraz bardziej na porównywalnym poziomie.

Spady są jednym z kluczowych elementów z punktu widzenia przygotowania plików do druku. Spad to inaczej zadrukowany obszar arkusza, który zostaje odcięty podczas wykańczania produktu. Jeżeli tło projektu jest w innym kolorze niż kolor biały i dochodzi ono do krawędzi projektu, konieczne jest zastosowanie spadów. Wszystkie elementy, które zostają nadrukowane powinny zostać rozszerzone o 2-5 mm poza brzegi dokumentu. Czyli np. drukując plakat w formacie A2, którego wymiar to szer. 420 mm x wys.594 mm, projekt powinien być w formacie szer. 422 mm x wys. 596 mm.

Zamiana wszystkich wykorzystanych w projekcie graficznym fontów na krzywe jest konieczna przed wysłaniem plików do druku. Otwierając dany plik na tym samym komputerze, na którym został on stworzony generalnie nie pojawi się problem z użytymi w projekcie czcionkami, nawet jeśli nie zostaną one zmienione na krzywe. Problem może się pojawić, gdy projekt zostanie otworzony na innym komputerze, gdzie nie ma danej czcionki, która została tam użyta. W takich sytuacji zostanie ona zastąpiona przez inną, która jest zainstalowana na komputerze. Aby uniknąć takiej sytuacji (i znaczącej zmiany wyglądu projektu) każdy tekst należy zamienić na krzywe. Jak należy to zrobić? Generalnie jest to czynność bardzo prosta i w wielu programach graficznych wygląda podobnie:
– InDesign: aby zamienić czcionki na krzywe w tym programie należy zaznaczyć ramkę tekstową, a następnie przejść do Menu > Tekst > Zamień na krzywe lub zastosować skrót klawiszowy Shift+Ctrl+O,
– Illustrator: aby zamienić czcionki na krzywe w tym programie należy zaznaczyć tekst lub ramkę tekstową, a następnie wcisnąć Prawy przycisk myszy > Zamień na krzywe lub zastosować skrót klawiszowy Shift+Ctrl+O,
– Photoshop: aby zamienić czcionki na krzywe w tym programie należy zaznaczyć w menu warstwy, warstwę z tekstem, a następnie wcisnąć Prawy przycisk myszy > Konwersja na kształt,
– CorelDraw: aby zamienić czcionki na krzywe w tym programie należy zaznaczyć tekst lub ramkę tekstową, a następnie Prawy przycisk myszy > Przekształć w krzywe lub zastosować skrót klawiszowy Ctrl+Q.

CMYK to skrótowa nazwa podstawowego zestawu 4 głównych kolorów używanych w drukarstwie wielobarwnym, czyli w poligrafii. Z tych kolorów tworzy się grafikę pełnokolorową. Nazwa CMYK to skrót pochodzący od anglojęzycznych nazw kolorów, z których składa się ten podstawowy zestaw, czyli od CYJANU, MAGENTY, YELLOWA, i BLACK’A. Użycie tych 4 podstawowych barw pozwala nam na wydrukowanie każdej ilustracji, zdjęcia czy też grafiki, uzyskując pełno kolorowy obraz wynikowy.

C” – CYAN (Cyjan) w barwie określanego jako odcień niebieskiego. Pochodnymi są kolory typu szafir, błękit, turkus, jasno – ciemnoniebieski odcień podstawowy. Wszelkie odcienie zieleni i kolory pośrednie. Intensywność barwy zielonej uzyskujemy poprzez dodawanie do koloru CYJAN w odpowiednich proporcjach koloru żółtego.

M” – MAGENTA (madżenta) jako czysty kolor określany jest jako „purpurowy” najczęściej po zmieszaniu z kolorem żółtym (yellow) otrzymujemy różnego rodzaju pochodne w barwie czerwonej. Po dodaniu koloru czarnego uzyskujemy barwy z rodziny brązowych – czekoladowych.

Y” – YELLOW (żółty) to kolor w barwie zbliżony do znanego nam czystego koloru żółtego. Najczęściej po. zmieszaniu z innymi kolorami z rozbarwienia CMYK otrzymać możemy odcienie pomarańczu (po dodaniu magenty), pochodnych odcieni barwy zielonej (po zmieszaniu z CYJANEM) i wszystkich innych składowych barwy podstawowej.

„K” – BLACK (czarny) kolor zbliżony barwą do odcienia 100% czarnego. Jednakże poprzez swoją transparentność – nie jest uznawany za „kolor głębokiej czerni” Aby uzyskać efekt „ładnego głębokiego” koloru czarnego powinniśmy go stworzyć z domieszką innych kolorów z palety CMYK. W zależności od techniki druku i indywidualnego ustawienia (kalibracji) maszyn drukujących składową czarnego robimy z zestawienia kolorów dodatkowych.

RGB to przestrzeń barw, która jest wykorzystywana w nośnikach cyfrowych, czyli w monitorach, skanerach czy też aparatach cyfrowych.

Zasadniczą różnicą pomiędzy kolorystyką CMYK a RGB to ilość kolorów jaką możemy uzyskać w tych przestrzeniach barwnych. Przestrzeń RGB to model barw wynikający z właściwości, jakie ma ludzkie oko. W oku wrażenie widzenia dowolnej barwy można wywołać przez zmieszanie w ustalonych proporcjach, trzech wiązek światła o barwie czerwonej, zielonej i niebieskiej. Natomiast rzestrzeń barwna CMYK jest zestawem czterech podstawowych kolorów farb drukarskich, stosowanych powszechnie w druku kolorowym w poligrafii oraz metodach pokrewnych. Te kolory to: jasnoniebieski (C), purpurowy (M), żółty (Y) i czarny (K).

DPI (z angielskiego dots per inch), to liczba punktów obrazu (pikseli) w rzędach przypadająca na cal (1 cal to 2,54 cm). Zasadniczo określa gęstość punktów, a tym samym rozdzielczość drukowanego obrazu lub tekstu. Im wyższe DPI, tym bardziej szczegółowy będzie drukowany materiał. Jeśli drukarka drukuje w rozdzielczości 300 DPI, oznacza to, że rząd o długości 2,54 cm może zmieścić 300 punktów (pikseli). Przy DPI 900 do jednakowego rzędu wejdzie trzykrotnie więcej punków (pikseli), aż 900.
DPI staje się istotnym parametrem jeśli zamierzamy wydrukować dany obraz.

Przygotowując naklejki do druku należy pamiętać o kilku punktach:
1. SPADY: jeżeli tło naklejki jest inne niż kolor biały, należy pamiętać o dodaniu spadów. Spady powinny wynosić po 2 mm z każdej strony. Oznacza to, że naklejka powinna być powiększona o 2 mm z każdej strony,
2. CMYK: wszystkie obiekty oraz bitmapy powinny być w kolorystyce CMYK,
3. EFEKTY: jeżeli w pliku zastosowane zostały takie efekty jak np. przeźroczystość, czy też gradient, należy upewnić się, że zostały one spłaszczone,
4. CZCIONKI: wszystkie czcionki użyte w projekcie należy zamienić na krzywe (jeżeli nie wiesz jak, sprawdź odpowiedź na pytanie „Jak zamienić czcionki na krzywe”),
5. LINIA CIĘCIA: nie można zapomnieć o dodaniu linii cięcia. Powinna to być zamknięta krzywa o włosowej grubości, w innym kolorze niż kolory użyte w projekcie.
Mimo spadu, nie powinno się umieszczać ważnych elementów projektu blisko linii cięcia. Przygotowany projekt do druku i cięcia należy przesłać w formie cdr, eps lub pdf. Jeżeli potrzebujesz więcej wskazówek jak wykonać projekt – skontaktuj się z nami.